از روحیات معنوی حاج قاسم بگویید.
حاج قاسم حضرت زهرایی بود. خیلی جاها در جنگ و بعد از جنگ با توسل به حضرت زهراء (س) مشکلات را حل میکرد. یک فاطمیه هم در روستای خود در کرمان ساختند که در آن مراسم میگیرند. از همه اینها بگذریم، باید به نماز شبهای حاجی اشاره کنم. هر شب نماز شب میخواند، آن هم با ناله و گریه و نجوا. من خودم شاهدم؛ چون در همه مأموریتها من با حاجی بودم. اگر خیلی خسته هم بود باز یک ساعت میخوابید، بیدار میشد و بعد شروع میکرد به نماز. واقعاً این صحنه عشقبازی و نجواهای حاجی در نماز شبهایش تماشایی بود. ما هم که میخواستیم نماز بخوانیم در مواجهه با این حال حاجی از خود بیخود میشدیم و دیگر نمیتوانستیم نماز بخوانیم و فقط مبهوت حاجی بودیم. باید در آن صحنه باشید تا متوجه حرف من بشوید.
گفتید که با حاج قاسم هم رفتوآمد خانوادگی داشتید؛ از فرزندان حاج قاسم بگویید.
همه فرزندان حاجی را از کودکی میشناسم. به من عمو میگویند. بچههای حاجی یکی از یکی گلترند. هیچگاه از مقام پدر سوءاستفاده نکردند. در این مدتی که من در خدمت حاجی و خانواده بودم و با هم رفتوآمد داشتیم و من بعضاً در منزل حاجی رفت و آمد میکردم، میدیدم که چقدر به رعایت حجاب اهمیت میدهند. یکی از دلایلی که حاج قاسم، حاج قاسم» شد، همراهی همسر ایشان بود. واقعاً تا جایی که به نظرم میآید و همسرم هم تصدیق میکند، همسر حاج قاسم هیچگاه از او گله نکرد که الآن موقع کار نیست، به خانواده برسید. علت موفقیت حاجی واقعاً همسرش بود. من هم که توانستم با حاجی همراه باشم، به خاطر همراهی همسرم بود. همسرم وقتی یکی از بچههای حاجی یا خود حاجی زنگ میزد و کارم داشت، به من میگفت: اینقدر کند نباش، سریع لباس بپوش برو. او تازه مرا تشویق و بدرقه هم میکرد. زمان جنگ حاجی خیلی خانه نبود. زمان قرارگاه قدس هم همین طور. در نیروی قدس که همیشه در سفر بود. جایی یادم هست که یکی از پسرهای حاج قاسم بیمار شد و حاجی در مأموریت قرارگاه قدس بود، نتوانست بالای سر پسرش باشد و پسرش هم در اثر بیماری در بیمارستان فوت شد. حتی حاجی بالای سر پدر و مادرش هم در زمانی که در بستر بودند، نتوانست برسد و بعد از فوت آنها رسید. بچههایش خیلی عالی هستند؛ هم دخترها و هم پسرها.
درباره این سایت